↡ Louis Neefs

Dit is een lied voor de mensen die zorgen
Dat morgen de mensen al dood zullen zijn
Dit is een lied voor de doden van morgen
Begraven, gekist in een stenen woestijn

 [refrein]
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is
Laat ons een boom en het zicht op de zee
Vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is
De wereld, die moet nog een eeuwigheid mee...

Je breekt en je hakt en je boort door de bergen
Je maakt elke heuvel gelijk met de grond
De reuzen van nu lijken morgen maar dwergen
Vooruitgang vernielt wat er gisteren nog stond

 [refrein]

De vis in de zeeën vergiftigd, gestorven
Het zand op de stranden vervuild door mazout
En jij, door de tankers en chequeboek bedorven
Je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed

 [refrein]

En zo zal dan morgen het leven verdwijnen
Verslagen door staal en gewapend beton
De maan zal dan koud op je nachtmerrie schijnen
Geen mens die nog weet hoe het einde begon

 [refrein]

Een eeuwigheid mee..

I speak on behalf of the next generation,
my sons and daughters, their children to come
What will you leave them for their recreation?
An oil slick, a pylon, an industrial slum?

 [chorus]
Leave them a flower, some grass and a hedgerow,
a hill and a valley, a view to the sea
These things are not yours to destroy as you want to,
a gift given once for eternity.

You plunder and pillage, you tear and you tunnel
Trees lying toppled, roots finger the sky
Building a land for machines and computers
In the name of progress the farms have to die.

 [chorus]

Fish in the ocean polluted and poisoned
The sand on the beaches all stinking and black
And you and your tankers, your banks and investments
Say: "Never worry, the birds will come back!"

 [chorus]

When the last flower has dropped its last petal,
when the last concrete is finally laid,
the moon will shine cold on a nightmarish landscape,
your gift to our children, this world that you made.

 [chorus]

A gift given once for eternity..